تاثير ارتفاع بر عضلات بدن:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تعداد اریتروسیت ها (گلبول های قرمز)دراولین هفته قرارگرفتن درارتفاع افزایش مییابد.کاهش اکسیژن درارتفاع باعث تحریک رها سازی هورمون اریتروپویتین میشود .این هورمون مسئول تولید اریترویست است .غلظت اریتروپویتین خون درسه ساعت اول پس ازرسیدن به ارتفاع بالا افزایش می یابد.وبعد از 24 تا 48 ساعت به حداکثر خود میرسد بعد از زندگی درارتفاع به بالای 4000متر (فوت13120) برای مدت 6ماه ،حجم کل خون فرد9% تا10% افزایش می یابد.این افزایش تنهابه علت تولید اریتروسیت نیست ،بلکه به علت تغییر در حجم پلاسما نیز می باشد.درصد ی از حجم خون که اریتروسیت ها راتشکیل میدهد،هماتوکریت نامیده می شود.

افرای که مقیم کوه های اند در پرو4540متر(14891 فوت)هستند، میانگین میزان هماتوکریت آنها 65درصد است.این مقدار به میزان قابل توجهی بالاتر از میانگین افرادی است که درسطح دریا زندگی می کنند مقدار هماتوکریت این افراد48 %است.اگر هر یک از این افرادبه مدت 6هفته درارتفاعات پرو زندگی نمایند میانگین هماتوکریت آنها نیز به 59%می رسد.پس میزان هموگلوبین خون علاوه برافزایش حجم اریتروسیت هاافزایش می یابد.این سازگاری افزایش میزا ن هموگلوبین درارتفاعات طرفیت حمل اکسیژن رادرحجم معینی از خون افزایش می دهد.چند ساعت پس از رسیدن به ارتفاع حجم پلاسما به علت جابجایی مایعات واز دست دادن آب دراثر تنفس کاهش می یابد.درارتفاعات آب بیشتری براثر تبخیر به هنگام تنفس از دست داده می شود،زیرا هوایی که وارد شش ها می شود بسیار خشک است. این موضوع باعث کاهش آب بدن شده ودرنتیجه حجم پلاسما کاهش می یابد.که این کاهش حجم پلاسما باعث افزایش غلظت اریتروسیت ها می شود وحتی ظرفیت حمل اکسیژن خون میز افزایش می یابد.

سازگاری عضله

علیرغم این که پژوهشهای معدودی درزمینه تغییرات عضله به هنگام قرار گرفتن درارتفاع انجام شده است ولی نمونه های عضلانی گرفته شده نشان میدهد که عضله تغییرات ساختاری ومتابولیکی مهمی درهنگام صعود به ارتفاع به وقوع می پیوندد.دراعزام به کوه اورست وکوه مک کینلی درازای 4تا6 هفته کمبود اکسیژن مزمن سازگاری عضلانی به صورت 11%-13 % کاهش سطح مقطع عضله،21تا25% کاهش سطح مقطع تارهای عضلانی،19%کاهش مقطع تارهای تند انقباض و13%تراکم مویرگی مشاهده میشود.

علاوه براین کاهش درسوکسینات دی هیدروژناز،سیترات سینتاز،فسفوریلازوفسفوفروکتوکیناز خواهیم داشت.قرار گرفتن زیاد درارتفاعات بالا باعث کم شدن اشتها وکاهش دروزن می شود.درسال 1992 همگام صعود به کوه مک کینلی شش مرد کوهنورد با میانگین کاهش وزنی حدود6کیلوگرم(2/13پوند)روبرو شدند .اگر چه قسمتی از کاهش وزن نشان دهنده ی کاهش عمومی دروزن بدن وآب میان بافتی بود،اما تمام مردان کاهش قابل توجهی درتوده عضلانی خود مشاهده کردند.چندین هفته زندگی درارتفاعات بالا،بالاتراز2500متر(8200 فوت)توانایی متابولیسم عضله راکاهش می دهد.اگرچه ممکن ات درارتفاعا ت پایین تر از این پدیده به وقوع نپیوندد،ولی درارتفاعات بالا تر مانند کوه مک کینلی وکوه اورست فعالیت های آنزیم میتوکندریایی وگلیکولیتک عضلات پا (عضله دوقلو، عضله پهن خارجی ) به میزان قابل توجهی پس از 3تا4هفته کاهش می یابد.

منبع : گروه سلامت سیمرغ - خانم سهیلا خدادای و با تشکر از وبلاگ چون کوه استوار